گاهی اوقات ناراحتی یاخستگی یا چیزای دیگه رو بهونه میکنم تا بالاخره یجوری بیام زیر بارون...
زیر این بارون عشق!!!!!!
می چرخم!!!!......می چرخم!!!!
همیشه همینطوره,زمونه تا میتونه تورو میچرخونه و وقتی سرت گیج میره ناخوداگاه میفتی زمین.
حسابی گیجٍ گیج میشی!!!
ازخودم میپرسم همیشه باید بهونه ای برای نوشتن وجود داشته باشه؟؟؟؟؟ اونهم اینهمه بهانه های تکراری!!!
خیلی هم ازبازی کردن باکلمات لذت نمیبرم.اینکه هرشب واژه های گذشته روتکرار کنم وباز هم همون جمله های
قدیمی ازآب دربیاد!!!! درواقع فقط میخوام چیزی گفته باشم وبه قول معروف"کمی عقده ی دل خالی کنم"!!!!!
تنهاعبورمیکنم ازمیان لحظات وبرای اطرافیانم تنها یک تصویر میشم. ازچی فرارمیکنم نمیدونم!!!!! اما درهجوم
بی وفقه ی غم هابه شدت دست وپامو گم میکنم. جسمم پراز دردِ, وجودم پراز دردِ , ومن به بنایی پراز درد تبدیل
شدم.میام زیربارون!! نفس میکشم..... بازهم نفس میکشم!!! فایده ای هم داره؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!
نظرات شما عزیزان:
دسته بندی : <-CategoryName->
