فانوسی بر تاریکی ایوانم می آویزم
از دور دست ها عطر گل سرخ را حس می کنم
شمیم گل های یاس ، یاس را از دلم زدوده اند
واژه ها چه مقدس شده اند
بشارت امواج ، از بلندای آسمان چه اندازه دل نشین است :
هنوز مردان مردی پیدا می شوند
که برای پاره ای حلوا ، پارس نمی کنند.!
نظرات شما عزیزان:
دسته بندی : <-CategoryName->
